“Het leven is te mooi om niet een behandeling van één of twee jaar te doorstaan”
Onlangs kreeg Djangir het nieuws te horen dat hij genezen is van multiresistente tuberculose (MDR-tbc). Zijn diagnosis werd minder dan een jaar geleden vastgesteld. En nu stopt zijn behandeling. Daarmee is hij één van de eerste patiënten in Kyrgyzstan die het nieuwe kortere behandeltraject heeft voltooid. Een mijlpaal voor hem, en een mijlpaal voor het Challenge TB project, gefinancierd door USAID en geleid door KNCV Tuberculose Fonds, dat de behandeling aanbiedt. “Ik ben zo blij dat ik deze ziekte overwonnen heb! Ik ga trouwen, ik ga werken, ik ga sporten!”
Onverwachts ziek
De dertigjarige Djangir woonde in Bishnek toen hij een jaar geleden hoorde dat hij MDR-tbc had. “Ik weet niet eens hoe ik het heb opgelopen,” zegt Bishnek. “Ik leidde m’n gewone dagelijkse leven toen ik begon te hoesten. Er was toen ook een griepepidemie in Bishnek. Vrienden raadden me aan om een antibioticakuur te volgen. Twee weken later hoestte ik nog steeds. Ik ging terug naar de dokter voor een check-up en kreeg te horen dat ik tuberculose had. Ik geloofde het niet. Hoewel mij familie thuis goed reageerde, kookte ik van binnen over. Ik wilde opgeven. Toen ontmoette ik een geweldige vrijwilliger die samenwerkt met tbc-patiënten. Hij hielp me door deze moeilijke periode heen.”
Switch naar nieuw behandeltraject
Eind 2016 begon Challenge TB in Tajikistan, en begin 2017 in Kyrgyzstan, met de introductie van nieuwe behandelingenor patiënten met MDR-tbc. Djangir werd aanvankelijk vier maanden in het ziekenhuis opgenomen. “Mijn familie en de medische staf hielpen me erg. Er waren momenten dat ze riepen dat ik m’n masker moest voordoen en de ruimte moest verlaten. Toen kwam ik weer een geweldig iemand tegen, dokter Elena Vasilievna. Ze kalmeerde me als ik over m’n toeren was en overtuigde me om te switchen naar het nieuwe kortere behandeltraject dat toen net werd geïntroduceerd.”
Athletisch sterk
Mentaal zwaar vond Djangir het vooral om voortdurend de medicijnen in te moeten nemen. Djangir: “Ik heb mezelf altijd als mentaal sterk en athletisch beschouwd. Maar tijdens m’n behandeling merkte ik hoe zwak ik eigenlijk was. Maar ik wilde echt genezen. Ik las veel en besteedde veel tijd aan sociale media.”
Steun van familie en vriendin
De behandeling was geheel gratis. Djangir kreeg wel te horen hoe belangrijk het was om vooral geen dag van de behandeling over te slaan. “Toen ik ontslagen werd uit het ziekenhuis, bleef ik mijn pillen nemen. Thuis was het natuurlijk makkelijker. Ik had de steun van mijn familie en van m’n vriendin. Op 26 okober 2017 eindigde mijn behandeling. De dokters belden me en zeiden dat ik genezen was.” Daarmee behoort Djangir tot de eerste groep patiënten uit het project die wat je noemt ‘geslaagd’ zijn.
Het leven is te mooi
Djangir: “Het eerste dat ik alle patiënten met tuberculosezou zou willen toewensen is dat hun familie in de buurt is om steun te geven. Een andere voorwaarde om beter te worden, is dat ziekte op tijd ontdekt wordt en dat de behandeling adequaat wordt ondergaan. Het leven is te mooi. Het is het dus waard om de één of twee jaar behandeling tot het einde te doorstaan. Op het moment razen er allemaal emoties door me heen, omdat ik zo blij ben dat ik dit overwonnen heb en tuberculose achter me ligt. Nu wil ik gaan trouwen, ik wil gaan werken, ik wil gaan sporten!”
