Ongeveer een kwart van de wereldbevolking is besmet met de tuberculosebacterie, Mycobacterium Tuberculosis, en loopt daarom het risico om de ziekte tuberculose (TBC) te ontwikkelen. Het vergroten van de beschikbaarheid van en het bewustzijn over Tuberculose Preventative Treatment (TPT) – de kern van het IMPAACT4TB project – is essentieel om de wereldwijde doelstellingen in de strijd tegen TBC te behalen. Om die reden lichten we een aantal persoonlijke ervaringen uit van mensen die te maken hebben gehad met de relatief onbekende en soms laag beschikbare TPT.
Ethiopië is een van de 12 landen waar het Unitaid-gefinancieerde IMPAACT4TB project geïmplementeerd wordt. Sinds augustus 2020 heeft KNCV Tuberculosefonds de leiding in de implementatie van het project in Ethiopië. Lees hier drie verschillende verhalen van mensen die persoonlijk te maken hebben gehad met de preventieve behandeling tegen TBC voor kinderen jonger dan 15 jaar; twee moeders en een zorgverlener.
De vernieuwde preventieve behandeling vanuit het oogpunt van een zorgverlener
Sr. Shewave is zorgverlener en een TBC-contactpersoon in het Bishoftu ziekenhuis in Addis Ababa, Ethiopië. ‘Ik werk nu een jaar in deze TBC-kliniek. Ik voer contactonderzoek uit voor patiënten met besmettelijke TBC. Ik maak dan een lijst van alle familieleden en nauwe contacten en vraag de patiënt om hen mee te nemen naar het ziekenhuis voor een TBC-screening. Voorheen werd Isoniazid dagelijks gedurende zes maanden voorgeschreven aan kindcontacten van TBC-patienten. De nieuwe behandeling duurt nog maar 3 maanden; een wekelijkse kuur van 3HP (Isoniazide & Rifapentine) voor 2-15-jarige kinderen en een dagelijkse 3RH (Rifampicine & Isoniazide) voor kinderen jonger dan twee jaar.’
Shewaye geeft aan dat het moeilijk kan zijn om families ervan te overtuigen om hun gezonde kind dagelijks medicatie te laten slikken. ‘Het was vooral lastig om hen te overtuigen om de medicatie een half jaar te geven. Nu, sinds de korte kuur is geïntroduceerd, is het makkelijker om een gezin te overtuigen om met de profylaxe te beginnen.’
‘Hoewel alle soorten behandelingen die door de WHO worden aanbevolen voor TBC-infectie effectief zijn, moeten zorgverleners – waar mogelijk – de makkelijkere en kortere regimes voorschrijven’, voegt Shewaye toe. ‘De kans dat patiënten een kortere behandeling afmaken, is groter.’
Toen we haar vroegen of er ook nadelen zitten aan het korte regime, zei Shewaye dat ze geen bijwerkingen heeft waargenomen bij haar patiënten die Isoniazid en/of Rifapentine gebruiken. ‘Sinds ik hier ben begonnen, loop ik soms wel tegen een medicijntekort aan van rifapentine, isoniazide (INH) 100 mg of vitamine B6.’
Mekdes twijfelde, maar raadt nu TPT aan
Ook spraken we met Mekdes, een moeder van twee. ‘Ik kreeg de diagnose TBC door GeneXpert in Addis Abeba. Destijds liet het TBC-meldpunt in het ziekenhuis me weten dat mijn kinderen onderzocht moesten worden op actieve TBC en dat ze preventieve behandeling kregen als ze geen actieve TBC-ziekte hadden. Ik bracht ze naar de kliniek en gelukkig werden ze allebei negatief gescreend op actieve TBC.’
‘Ik kreeg advies over de preventieve behandeling van TBC voor mijn kinderen’, vervolgt Mekdes. ‘Ik ging akkoord en nam dezelfde dag de medicatie voor mijn vierjarige kind mee naar huis. Ik was alleen nog niet volledig overtuigd… Dus informeerde ik mijn man, die in het buitenland woont. Hij was er ook nog niet zeker van, dus wilde ik de mening weten van andere zorgwerkers over TPT. Eerst raadpleegde ik een gezondheidswerker die in een andere instelling werkte, hij zei: “Hoe kunnen ze je medicijnen geven voor een gezond kind? Dit klopt niet!” Op basis daarvan besloot ik de behandeling niet te geven.’
‘Ik ging terug naar Addis Abeba om advies in te winnen bij een andere arts’, gaat Mekdes verder. ‘Hij vertelde me: “Dit medicijn helpt het kind verdere progressie van TBC te voorkomen. Dus je moet het beginnen te geven”. Toen ik terugging naar mijn verpleegster in het Bishoftu-ziekenhuis, vertelde ik haar dat ik nog niet met de TPT was begonnen. Ik legde mijn redenering uit en bood mijn excuses aan. Ze gaf me opnieuw advies en ik liet mijn kind met de behandeling starten. Ik heb geen bijwerkingen waargenomen toen hij zijn medicatie nam. Mijn andere kind begon een maand later met de preventieve behandeling. Ze slikt het elke week en het gaat heel goed.’
Mekdes gaf aan dat ze een maand lang symptomen had voordat ze gediagnostiseerd werd met TBC. ‘Ik geloof dat als er een preventieve behandeling is, het beter is om daarmee te starten dan om af te wachten of je kind TBC ontwikkelt of niet. Persoonlijk raad ik iedereen aan om hun kinderen TPT te geven.’
Genet, moeder van twee: ‘Ik ben opgelucht dat mijn kinderen met TPT konden starten’
Ten slotte spraken we met Genet, wiens man met actieve TBC was gediagnostiseerd. Ze hebben twee kinderen. ‘Mijn man was ongeveer twee maanden ziek toen de TBC werd geïdentificeerd. Toen hij met zijn behandeling begon in het Bishoftu ziekenhuis, kreeg hij te horen dat hij zijn familieleden, inclusief kinderen, voor een controle mee moest nemen. De TBC-verpleegkundige vertelde ons dat alle kinderen die bij een TBC-patiënt wonen en zelf geen symptomen vertonen, moeten beginnen met TBC-preventieve behandeling.’
Genet geeft toe dat de zich zorgen maakte over haar kinderen. ‘We wonen allemaal in hetzelfde huis en de kinderen zijn hecht met hun vader. Daarom besloten we ze de preventieve behandeling te geven. Ik bracht de kinderen naar het ziekenhuis. Onze oudste dochter startte de wekelijkse behandeling voor drie maanden en heeft het inmiddels voltooid. Onze jongste dochter nam de dagelijkse kuur voor drie maanden en is daar nu ook klaar mee.’
‘Ik ben opgelucht dat mijn kinderen met TPT konden starten,’ zegt Genet dankbaar. ‘Ik dank de verpleegkundigen voor hun advies en het initiëren van de behandeling. Ik ben ontzettend blij dat de kinderen hun preventieve behandeling hebben afgerond en dat mijn man ook klaar is met mijn TBC-behandeling. ‘
Lees hier meer over het IMPAACT4TB project.
